1. Sfeer impressie

Het was even wachten maar hier is dan het eerste verhaal vanuit Juba! Ik zit hier nu ruim een maand en heb eindelijk een beetje rust gevonden om de eerste ervaringen met jullie te delen. Een enorme tsunami van indrukken, onderwerpen, nieuwe mensen en nieuwe ritmes zijn op me afgekomen. Om te beginnen dan ook een korte sfeer impressie van een aantal opvallende kenmerken van ‘mijn’ nieuwe land, stad en werk.

Mango’s
De mango’s vallen hier rijp uit de boom. Vooral langs de Nijl is het een permanente uitdaging om te zorgen dat er niet een op je hoofd klettert. De ijzeren afdakjes vormen de perfecte ondergrond voor bulderende kanonslagen. Hoewel de mango’s zo uit de boom vallen, worden ze hier nauwelijks geplukt of verbouwd: importeren uit Uganda is makkelijker…

Wegen
Heel Zuid-Soedan kent maar een tiental kilometers geasfalteerde weg. Het merendeel ligt in Juba en ze vormen de levensaders van de stad. De meeste wegen zijn echter verharde hobbelpaden. Een soort achtbaan ervaring en een avontuur om over te navigeren. Nu mag ik nog gebruik maken van de Landcruiser van de ambassade en ik hoop dat m’n Rav4 het straks een beetje overleeft!

Regen
Ik ben midden in het regenseizoen aangekomen, wat ongeveer van april tot eind november duurt. Voordeel: het is slechts rond de 32 graden. Nadeel: je wordt heel nat. Het is niet van het soort eindeloze miezerregen zoals in Nederland, meer een soort instant douche. Sterker nog, de kracht van een regenbui is vele malen groter dan het straaltje dat uit mijn douche komt. Het effect van deze slagregens is de vorming van kleine lokale riviertjes, tijdelijk overstroomde wegen (een extra uitdaging op de binnenweggetjes door de stad) en door het hele land forse overstromingen (met de nodige humanitaire noden voor de bevolking).

Avondklok
Heel Juba kent een avondklok. Zodra het donker wordt verdwijnen de meeste mensen uit het straatbeeld en wordt geadviseerd alleen te verplaatsen per auto. Rond 12 uur moeten de meeste internationals ‘binnen’ zijn. Feestjes (en daar zijn er nogal wat van in het weekend) beginnen dan ook vroeg en komen snel op gang: je hebt immers maar een paar uurtjes om de week weg te dansen.

Kleine wereld
De Juba wereld is klein. Na een paar weken kom ik steeds meer bekende gezichten tegen. Zo wordt het steeds makkelijker om contacten te leggen. Iedereen is heel open en een nieuw gezicht is altijd welkom. Dat betekent wel dat je bijna al je werkrelaties ook in de privésfeer tegenkomt. Soms hilarisch, en op maandag worden die momenten voor het gemak ‘vergeten’. Ik kom ook relatief veel oude of via via bekenden tegen. Mensen uit New York, mensen die vrienden uit Nederland kennen: it’s a small World after all!

Zuid-Soedanezen
Mijn eerste indruk van de Zuid-Soedanezen is dat ze trots zijn, veel willen leren en hun land willen bouwen. Ze onderkennen de problemen en zijn zowaar bijna directer dan ‘wij’ Nederlanders. Het is fascinerend te zien dat papier er niet zo toe doet (als het er al is) en dat men dus enorm bedreven is in het houden van lange verhalende betogen. Geen papier betekent echter geen institutioneel geheugen, geen archieven, weinig jurisprudentie (om er maar wat ambtelijke termen in te gooien) en nauwelijks statistieken. Allemaal ‘papier’ waar je als overheid wel wat aan kan hebben… of als overheid liever niet hebt? Zie hier het dilemma waar volgens mij (als eerste indruk) hier een uitweg in moet worden gevonden: hoe kan (en wil?) je oude, eeuwenlange ingewikkelde structuren, tradities en normen veranderen ten behoeve van meer stabiliteit en economische kansen? Een mooie uitdaging om met de Zuid-Soedanezen aan te werken de komende tijd.

Ik ga proberen deze blog weer op te pikken en een wekelijks verhaal te schrijven; dus, stay tuned!

M

Juba uit de lucht

Een stukje asfalt